De Allereerste Intocht van Sinterklaas

Op een koude, gezellige dag in november keek Tess uit het raam.

De lucht was grijs en de bladeren dwarrelden door de straat. Vandaag zou Sinterklaas met zijn Pieten aankomen! Tess had nog nooit de intocht van Sinterklaas gezien en was een beetje zenuwachtig.

Mama deed Tess’ warme jas aan, en samen liepen ze naar het plein in het dorp. Het was er druk, met veel andere kinderen en ouders die net als Tess vol spanning wachtten. Na een tijdje klonk er muziek, en plotseling zagen ze de stoomboot in de verte aankomen!

Met grote ogen keek Tess naar de boot die steeds dichterbij kwam. En daar, op de voorkant van de boot, stond Sinterklaas! Hij had een lange, rode mantel aan en zwaaide vrolijk naar alle kinderen. Naast hem stonden de Pieten, die liedjes zongen en naar de kinderen zwaaiden.

Maar wat Tess het spannendst vond, was het grote witte paard van Sinterklaas. “Hoe heet het paard, mama?” vroeg Tess zachtjes. “Het paard heet Ozosnel,” fluisterde mama terug. Tess keek vol bewondering naar het paard, maar durfde niet zo dichtbij te komen.

Toen de boot aanmeerde, kwamen Sinterklaas en zijn Pieten het plein op. Sommige Pieten deelden vrolijk snoepgoed uit. Een Piet kwam naar Tess toe en gaf haar een handje pepernoten. “Hier, voor jou!” zei de Piet met een knipoog. Tess glimlachte en voelde zich speciaal.

Toen ze samen weer naar huis liepen, dacht Tess aan alle snoepjes die ze gekregen had. “Mama, heeft ieder kind eigenlijk ook snoepjes?” vroeg ze nieuwsgierig. Mama keek even nadenkend en legde toen uit, “Niet alle kinderen krijgen evenveel snoep, Tess. Soms kunnen hun ouders niet veel kopen.”

Tess werd stil en keek naar haar zakje snoep. De volgende dag, op school, vertelde ze het verhaal aan de juf en de klas. “Weet je,” zei ze trots, “ik wil mijn snoep graag delen met kinderen die niet zoveel hebben.”

De juf keek trots naar Tess en gaf een knikje. “Dat is een prachtig idee, Tess,” zei ze. “Weet je wat? We kunnen samen een tekening maken voor Sinterklaas, en dan delen we het snoep allemaal samen!”

Alle kinderen vonden het een geweldig plan. Ze gingen aan de slag en maakten mooie tekeningen van Sinterklaas, Ozosnel en de Pieten. Daarna verdeelden ze samen het snoep en genoten ze van alle lekkernijen.

En de volgende ochtend? Toen vond Tess een klein cadeautje in haar schoen. Ze glimlachte en wist dat het allerbelangrijkste van Sinterklaas niet de cadeautjes of het snoep was, maar het samen delen en plezier hebben met iedereen om haar heen.