Het was een koude avond in november, en Mila zat gezellig in de woonkamer met haar papa en mama. Buiten tikte de regen zachtjes tegen de ramen. “Mila, weet je wat we vanavond gaan doen?” vroeg papa met een glimlach.

Mila keek nieuwsgierig op. “Wat dan?”

“We gaan je schoen zetten voor Sinterklaas!” zei mama.

Mila’s ogen werden groot. “Echt waar? Komt Sinterklaas dan in ons huis?” vroeg ze verbaasd.

Mama knikte. “Hij komt vannacht langs met zijn paard. En als je een liedje zingt, stopt hij misschien iets lekkers of een cadeautje in je schoen!”

Mila sprong op van de bank en rende naar de gang. Daar pakte ze haar favoriete roze laarsjes. “Deze moet hij vinden!” zei ze trots.

Papa zette een bakje met water klaar. “Dit is voor het paard, zodat het wat te drinken heeft,” legde hij uit.

Mama gaf Mila een wortel. “En dit is voor het paard om te eten. Sinterklaas vindt het fijn als we voor zijn paard zorgen.”

Mila legde de wortel naast haar schoen. Toen pakte ze een vel papier en begon te tekenen. Ze maakte een tekening van Sinterklaas met zijn lange baard en zijn paard, Amerigo. “Deze stop ik in mijn schoen, dan weet hij dat ik het was,” zei ze trots.

Toen alles klaarstond, zongen ze samen:

Sinterklaasje, bonne, bonne, bonne,
Gooi wat in mijn schoentje,
Gooi wat in mijn laarsje,
Dank u, Sinterklaasje!

Na het zingen ging Mila naar bed. Ze kon bijna niet slapen van de spanning. “Zou hij echt komen?” fluisterde ze tegen haar knuffelbeer.

De volgende ochtend rende Mila naar de woonkamer. En daar… in haar schoen zat een klein cadeautje en een handjevol pepernoten! “Hij is geweest! Hij is geweest!” riep ze blij.

Ze pakte het cadeautje uit. Het was een klein doosje met krijtjes om mee te tekenen. “Dank je wel, Sinterklaas!” riep Mila vrolijk.

Mama en papa lachten. “Zie je wel? Als je lief bent en goed zorgt voor het paard, komt Sinterklaas altijd langs.”

Vanaf die dag kon Mila niet wachten tot de volgende keer dat ze haar schoen mocht zetten. Want wie weet… wat zou Sinterklaas de volgende keer brengen? 🎁